-
1 hostia
hostĭa, ae, f. animal sacrifié, victime. - hostia lactens: victime encore à la mamelle, agneau. - hostia major (maxima): victime adulte. - humanae hostiae: victimes humaines. - per hostias dis supplicare, Sall. J. 63, 1: faire un sacrifice aux dieux. - hostiam (victimam) sacrificare (immolare, mactare, caedere): sacrifier un animal.* * *hostĭa, ae, f. animal sacrifié, victime. - hostia lactens: victime encore à la mamelle, agneau. - hostia major (maxima): victime adulte. - humanae hostiae: victimes humaines. - per hostias dis supplicare, Sall. J. 63, 1: faire un sacrifice aux dieux. - hostiam (victimam) sacrificare (immolare, mactare, caedere): sacrifier un animal.* * *Hostia, hostiae. Caes. La beste qu'on tuoit au sacrifice qu'on faisoit pour la victoire qu'on avoit eue de ses ennemis. -
2 agonium
ăgōnĭum, ii, n.: dies appellabatur, quo rex (sacrificulus) hostiam immolabat. Hostiam enim antiqui agoniam vocabant. Agonium etiam putabant deum dici praesidentem rebus agendis; Agonalia ejus festivitatem, sive quia agones dicebant montes. Agonia sacrificia, quae fiebant in monte. Hinc Romae mons Quirinalis Agonus et Collina Agonensis, Paul. ex Fest. p. 10 Müll.; and immediately foll., id. ib: Agonium id est, ludum, ob hoc dictum, quia locus, in quo ludi initio facti sunt, fuerit sine angulo; cujus festa Agonalia dicebantur; Agonium Martiale, Masurius ap. Macr. S. 1, 4. -
3 hostia
hostĭa (also fostia), ae, f. [2. hostio, acc. to Paul. ex Fest. p. 102 Müll.], an animal sacrificed, a victim, sacrifice (cf.: victima).I.Lit.:II.cum Trebatius doceat, hostiarum genera esse duo, unum in quo voluntas dei per exta disquiritur, alterum, in quo sola anima deo sacratur, unde etiam haruspices animales has hostias vocant,
Macr. S. 3, 5, 1:illud ex institutis pontificum et haruspicum non mutandum est, quibus hostiis immolandum cuique deo,
Cic. Leg. 2, 12, 29:ea prodigia partim majoribus hostiis partim lactentibus procurarentur,
Liv. 22, 1, 15:majoribus hostiis rem divinam facere,
id. 31, 5, 3:Veneri immolare hostiam,
Plaut. Poen. 2, 2:hostiis propitiare Venerem,
id. ib. 4, 2, 25; cf.v. 27: Pseudole, arcesse hostias, Victimas, lanios, ut ego huic sacrificem summo Jovi,
id. Ps. 1, 3, 93:hostias immolare,
Cic. Div. 1, 42, 93:hostias ad sacrificium praebere... hostias redimere (used interchangeably with victimae),
id. Inv. 2, 31, 96 sq.:hostiae omnibus locis immolabantur,
Hirt. B. G. 8, 51, 3:C. Mario per hostias dis supplicanti,
Sall. J. 63, 1:nondum cum sanguine sacro Hostia caelestes pacificasset heros,
Cat. 68, 76:ad scelus perficiendum caesis hostiis (shortly before: nocturna sacrificia),
Cic. Clu. 68, 194:mactata hostia,
Hor. C. 1, 19, 16:non sumptuosa blandior hostia Mollivit aversos Penates Farre pio et saliente mica,
id. ib. 3, 23, 18:quadraginta hostiis sacrificare,
Liv. 41, 19, 2:hostiis piare prodigia,
Tac. H. 5, 13:si primis hostiis litatum non est,
Gell. 4, 6, 6:ruminalis,
Plin. 8, 51, 77, § 206: maximam hostiam ovilli pecoris appellabant, non ab amplitudine corporis sed ab animo placidiore, Paul. ex Fest. p. 126 Müll.:(Galli) humanis hostiis aras ac templa funestant,
Cic. Font. 10, 21 (for which:Galli pro victimis homines immolant,
Caes. B. G. 6, 16, 2); cf.:humanis hostiis litare,
Tac. G. 9:humana,
Plin. 8, 22, 34, § 82.—Collect., Verg. A. 1, 334.—Transf., Hostia, a group of stars belonging to the constellation Centaurus, Hyg. Astr. 3, 37. -
4 afflo
af-flo, āvī, ātum, āre1)а) веять, дуть (на)б) дышать, выдыхать, испускать ( calidum vaporem Lcr)2) вдохновлять3) быть благосклонным, благоприятствовать (felix, cui placidus afflat Amor Tib)4) навевать, наноситьodores afflantur (или afflant) e floribus C, Prp — от цветов несётся ароматa. oculis laetos honores V — придать глазам выражение радостного достоинстваaliquo incommodo afflari Sen — испытать некоторые неприятности -
5 macto
āvī, ātum, āre [ mactus ]1)а) прославлять, чтить, одарятьm. aliquem honoribus C — осыпать кого-л. почестямиб) ирон. постигать, поражать (m. aliquem magno mălo Pl)2) умилостивлять ( Apollĭnem victimā C); приносить в жертву, закалывать (hostiam C, H; pecudes Lcr)m. aliquem Orco L — обречь кого-л. на смерть3) убивать, умерщвлять (aliquem summo supplicio C; crudelissimā morte C)4) погубить, осудить ( aliquem testimonio C)5) отменять, уничтожать ( jus civitatis C) -
6 victimo
—, —, āre [ victima ]приносить в жертву ( hircum Marti Ap); закалывать на жертвеннике ( hostiam Ap) -
7 afflo
af-flo (ad-flo), āvī, ātum, āre, I) zu-, entgegen-, anwehen, A) eig.: a) intr. v. Winde, ne in eas partes spectet villa, ex quibus ventus afflare soleat, Varr.: v. der Kälte, afflabat acrior frigoris vis, Liv.: v. Duft, entgegenduften, afflabunt tibi non Arabum de gramine odores, Prop.: u. medial, odores, qui afflarentur e floribus, Cic. – b) tr. v. Feuer, calidum membris afflare vaporem, Gluthitze anhauchen, Lucr. – B) übtr.: a) intr. entgegenwehen (wie der Wind, der die Segel schwellt) = günstig sein, felix, cui placidus leniter afflat amor, Tibull.: afflante fortunā, Quint. – b) tr.: α) zuwehen = zubringen, zutragen, sperat sibi auram posse aliquam afflari voluntatis dissensionisque eorum, qui etc., Cic.: rumoris nescio quid afflaverat commissione Graecorum frequentiam non fuisse, Cic. – β) anhauchen, eingeben, (unvermerkt) mitteilen, ubi indomitis gregibus Venus afflat amores, Tibull.: (genetrix) laetos oculis afflarat honores, hatte heitere Würde den Augen angehaucht, Verg.: u. vom Gifthauche des Neides, si quem reperiat, cui aliquid mali faucibus afflare possit, Cornif. rhet. – II) anwehen, anblasen, anhauchen (= wehend-, hauchend berühren), tr. u. intr., A) eig., v. Winde, v. der Luft, terga tantum afflante vento, Liv.: afflatus aurā (Zugluft), Suet.: v. Atem, Hauch, taurorum afflari ore, Ov.: a serpentibus afflari, Col.: si serpens afflavit, Sen.: velut illis (Dat.) Canidia afflasset, jene (die Speisen) durch ihren Hauch vergiftet hätte, Hor.: v. Atem der Sonnenrosse (= Morgenluft), nosque ubi primus equis Oriens afflavit anhelis, Verg.: v. Blitz (s. Barth Stat. Theb. 2, 85), tribus modis urit (fulmen), aut afflat (versengt) et levi iniuriā laedit aut comburit (verbrennt) aut accendit (setzt in Flammen), Sen. nat. qu. 2, 40, 4: imbre orto fulmen decidens hostiam et victimarium sacrificanti afflavit, traf, Spart. Hadr. 14, 3: me divum pater fulminis afflavit ventis, mit anwehendem Strahle gerührt, Verg.: u. so fulminis telis od. fulminum ignibus afflari, vom Blitzstrahl berührt (versengt) werden, Ov.: v. Feuer u.v. der Hitze übh., saucii afflatique incendio, von der Glut versengt, Liv.: afflari sidere = siderari (w.s.), Plin.; vgl. loquacitas animos iuvenum... pestilenti quodam sidere afflavit, Petr. – B) übtr., jmd. anhauchen = jmd. (mit Begeisterung, Jugend usw.) erfüllen, afflata est numine quando iam propiore dei, da vom mächtigen Hauch des nahenden Gottes jetzt mit Begeisterung sie erfüllt ward, Verg. – te... Gratia afflavit, Claud.: Romam meliore iuventā, ihr Jugend verleihen, Claud. – Romam regius terror afflabat, befiel Furcht vor dem Könige, Flor.
-
8 macto
macto, āvī, ātum, āre (zu Wz. *mēgh- mit den zwei verschiedenen Bedeutungen: a) = erfreuen, ehren (vgl. mactus) u. b) = schlachten), I) jmd. mit etw. verherrlichen, beehren, beschenken, ehren, alqm magno triumpho, Enn. fr.: alqm honoribus, Cic.: laeto Latinas lacte, Cic. Bes. (in der) Opferspr. einen Gott durch ein Opfer verherrlichen, zufriedenstellen, versöhnen, puerorum extis deos manes, Cic. – II) opfern, schlachten, hostiam, Hor.: bidentes, Verg.: taurum Neptuno, Verg. – übtr., a) gleichs. als Opfer weihen, bestimmen, alqm Orco, Liv.: hostium legiones Telluri ac dis manibus, Liv.: perfidos et ruptores pacis ultioni et gloriae, Tac. – b) opfern = hinschlachten, morden, alqm, Cic., oder hinschlachten, = um jeden Preis verurteilen, alci alqm mactandum civitatis testimonio tradere, Cic. Flacc. 52. – c) mit einem Unheile od. Übel heimsuchen, mit einer Strafe belegen, bestrafen, alqm damno, infortunio, Komik.: alqm gravi infortunio, Lact.: alqm summo supplicio, aeternis suppliciis, Cic.: castra mactabo in mare, ins Meer stürzen, Verg.: ius civitatis illo supplicio, Cic.: alqm morte, Cic. – / mactassint archaist. = mactaverint, Afran. com. 264. Pompon. com. 137. Enn. fr. scen. 333.
-
9 piaculum
piāculum, ī, n. (pio), I) jedes Mittel, die Gottheit zu versöhnen, das Versöhnungsmittel; dah. A) das Sühnopfer, porco piaculum facere od. dare, darbringen, Cato u. Macr.: porco feminā piaculum pati (darbringen lassen), Cic.: piaculum hostiam caedi, Liv.: sacra piaculaque apud lucum Dianae per pontifices dare, Tac.: übtr., ut luendis periculis publicis piacula simus, Liv.: piaculum rupti foederis, von Hannibal, Liv.: dah. jedes Mittel, etwas wieder gut zu machen, das Heilmittel usw., Hor. – B) die Sühne = Strafe, a violatoribus gravia piacula exegit, Liv.: religiosissimi spiritus tam crudeliter vexati urbis eorum interitu iusta exacturi piacula, Val. Max.: exacta piacula caedis, Sil. – II) alles, was ein Sühnopfer verdient od. verdienen möchte, dah. A) die böse Tat, Sünde, das Verbrechen, p. rerum praetermissarum, Liv.: piaculum committere, Liv., sibi contrahere, Liv.: piaculum mereri, Sünde begehen, Liv.: piaculum est (es ist Sünde, es ist ein Verbrechen) m. folg. Acc. u. Infin., Plaut. truc. 223. Fab. Pict. bei Gell. 10, 15, 10. – B) eine traurige Begebenheit, ein Unglück, Plin. 25, 84. – / Synkop. piaclum, Iuvenc. 3, 168. Prud. perist. 10, 219. – Archaist. piacolom, Mar. Victorin, 1, 4, 22. p. 12, 1 K.
-
10 victimo
victimo, āre (victima), opfern, hircum Marti, Apul. met. 7, 11: hostiam, ibid. 7, 22: filium, Vulg. Sirach 34, 24.
-
11 afflo
af-flo (ad-flo), āvī, ātum, āre, I) zu-, entgegen-, anwehen, A) eig.: a) intr. v. Winde, ne in eas partes spectet villa, ex quibus ventus afflare soleat, Varr.: v. der Kälte, afflabat acrior frigoris vis, Liv.: v. Duft, entgegenduften, afflabunt tibi non Arabum de gramine odores, Prop.: u. medial, odores, qui afflarentur e floribus, Cic. – b) tr. v. Feuer, calidum membris afflare vaporem, Gluthitze anhauchen, Lucr. – B) übtr.: a) intr. entgegenwehen (wie der Wind, der die Segel schwellt) = günstig sein, felix, cui placidus leniter afflat amor, Tibull.: afflante fortunā, Quint. – b) tr.: α) zuwehen = zubringen, zutragen, sperat sibi auram posse aliquam afflari voluntatis dissensionisque eorum, qui etc., Cic.: rumoris nescio quid afflaverat commissione Graecorum frequentiam non fuisse, Cic. – β) anhauchen, eingeben, (unvermerkt) mitteilen, ubi indomitis gregibus Venus afflat amores, Tibull.: (genetrix) laetos oculis afflarat honores, hatte heitere Würde den Augen angehaucht, Verg.: u. vom Gifthauche des Neides, si quem reperiat, cui aliquid mali faucibus afflare possit, Cornif. rhet. – II) anwehen, anblasen, anhauchen (= wehend-, hauchend berühren), tr. u. intr., A) eig., v. Winde, v. der Luft, terga tantum afflante vento, Liv.: afflatus aurā (Zugluft), Suet.: v. Atem, Hauch, taurorum afflari ore, Ov.: a serpentibus afflari, Col.: si serpens afflavit,————Sen.: velut illis (Dat.) Canidia afflasset, jene (die Speisen) durch ihren Hauch vergiftet hätte, Hor.: v. Atem der Sonnenrosse (= Morgenluft), nosque ubi primus equis Oriens afflavit anhelis, Verg.: v. Blitz (s. Barth Stat. Theb. 2, 85), tribus modis urit (fulmen), aut afflat (versengt) et levi iniuriā laedit aut comburit (verbrennt) aut accendit (setzt in Flammen), Sen. nat. qu. 2, 40, 4: imbre orto fulmen decidens hostiam et victimarium sacrificanti afflavit, traf, Spart. Hadr. 14, 3: me divum pater fulminis afflavit ventis, mit anwehendem Strahle gerührt, Verg.: u. so fulminis telis od. fulminum ignibus afflari, vom Blitzstrahl berührt (versengt) werden, Ov.: v. Feuer u.v. der Hitze übh., saucii afflatique incendio, von der Glut versengt, Liv.: afflari sidere = siderari (w.s.), Plin.; vgl. loquacitas animos iuvenum... pestilenti quodam sidere afflavit, Petr. – B) übtr., jmd. anhauchen = jmd. (mit Begeisterung, Jugend usw.) erfüllen, afflata est numine quando iam propiore dei, da vom mächtigen Hauch des nahenden Gottes jetzt mit Begeisterung sie erfüllt ward, Verg. – te... Gratia afflavit, Claud.: Romam meliore iuventā, ihr Jugend verleihen, Claud. – Romam regius terror afflabat, befiel Furcht vor dem Könige, Flor. -
12 macto
macto, āvī, ātum, āre (zu Wz. *mēgh- mit den zwei verschiedenen Bedeutungen: a) = erfreuen, ehren (vgl. mactus) u. b) = schlachten), I) jmd. mit etw. verherrlichen, beehren, beschenken, ehren, alqm magno triumpho, Enn. fr.: alqm honoribus, Cic.: laeto Latinas lacte, Cic. Bes. (in der) Opferspr. einen Gott durch ein Opfer verherrlichen, zufriedenstellen, versöhnen, puerorum extis deos manes, Cic. – II) opfern, schlachten, hostiam, Hor.: bidentes, Verg.: taurum Neptuno, Verg. – übtr., a) gleichs. als Opfer weihen, bestimmen, alqm Orco, Liv.: hostium legiones Telluri ac dis manibus, Liv.: perfidos et ruptores pacis ultioni et gloriae, Tac. – b) opfern = hinschlachten, morden, alqm, Cic., oder hinschlachten, = um jeden Preis verurteilen, alci alqm mactandum civitatis testimonio tradere, Cic. Flacc. 52. – c) mit einem Unheile od. Übel heimsuchen, mit einer Strafe belegen, bestrafen, alqm damno, infortunio, Komik.: alqm gravi infortunio, Lact.: alqm summo supplicio, aeternis suppliciis, Cic.: castra mactabo in mare, ins Meer stürzen, Verg.: ius civitatis illo supplicio, Cic.: alqm morte, Cic. – ⇒ mactassint archaist. = mactaverint, Afran. com. 264. Pompon. com. 137. Enn. fr. scen. 333. -
13 piaculum
piāculum, ī, n. (pio), I) jedes Mittel, die Gottheit zu versöhnen, das Versöhnungsmittel; dah. A) das Sühnopfer, porco piaculum facere od. dare, darbringen, Cato u. Macr.: porco feminā piaculum pati (darbringen lassen), Cic.: piaculum hostiam caedi, Liv.: sacra piaculaque apud lucum Dianae per pontifices dare, Tac.: übtr., ut luendis periculis publicis piacula simus, Liv.: piaculum rupti foederis, von Hannibal, Liv.: dah. jedes Mittel, etwas wieder gut zu machen, das Heilmittel usw., Hor. – B) die Sühne = Strafe, a violatoribus gravia piacula exegit, Liv.: religiosissimi spiritus tam crudeliter vexati urbis eorum interitu iusta exacturi piacula, Val. Max.: exacta piacula caedis, Sil. – II) alles, was ein Sühnopfer verdient od. verdienen möchte, dah. A) die böse Tat, Sünde, das Verbrechen, p. rerum praetermissarum, Liv.: piaculum committere, Liv., sibi contrahere, Liv.: piaculum mereri, Sünde begehen, Liv.: piaculum est (es ist Sünde, es ist ein Verbrechen) m. folg. Acc. u. Infin., Plaut. truc. 223. Fab. Pict. bei Gell. 10, 15, 10. – B) eine traurige Begebenheit, ein Unglück, Plin. 25, 84. – ⇒ Synkop. piaclum, Iuvenc. 3, 168. Prud. perist. 10, 219. – Archaist. piacolom, Mar. Victorin, 1, 4, 22. p. 12, 1 K.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > piaculum
-
14 victimo
victimo, āre (victima), opfern, hircum Marti, Apul. met. 7, 11: hostiam, ibid. 7, 22: filium, Vulg. Sirach 34, 24. -
15 immolare
приносить в жертву (Paul. V. 23. § 6);immolatio, принесение в жертву: hostiam immolare, hostiarum immolationes (1. 12 § 1. 1. 25 C. Th. 16, 10).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > immolare
-
16 aliōquī
aliōquī (less correctly aliōquīn), adv., in another way, in other respects, for the rest, otherwise: alioqui acceptam dis hostiam esse, L.: vitiis paucis Mendosa natura, alioqui recta, H.: triumphatum de Tiburtibus, alioqui mitis victoria fuit, i. e. although in other respects the victory was, etc., L.— Meton., in general, in any case, always: ira cuius alioqui potens non erat, Cu.: validus alioqui spernendis honoribus, Ta.—With et... et; cum... tum, etc., both in general... and, in other respects... and: et alioqui opportune situm, et transitus eā est in Labeates, L.: mors Marcelli cum alioqui miserabilis fuit, tum quod, etc., L.* * *otherwise, in other/some respects; besides, else; in any case; in general -
17 comitor
comitor ātus, ārī [comes], to join as an attendant, accompany, attend, follow: eos, Cs.: hostiam, V.: iter alicuius, V.: gressum, V.: lanigerae comitantur oves, V.: magnā comitante catervā, with, V.: intravit paucis comitantibus urbem, O.: loculis comitantibus ire, with purses, Iu.— To attend to the grave: alqm comitante exercitu huma re, N.: supremum honorem, V.—Fig., of things, to follow, accompany, attend: mentibus virtus comitatur: huic vitae: etiam si nulla comitetur infamia: nimbis comitantibus Desilit, O.: comitante opinione, Ta.* * *comitari, comitatus sum V DEPjoin as an attendant, guard/escort; accompany, follow; attend (funeral); go/be carried with; be retained/stay/grow/join with; be connected with; occur -
18 dē-voveō
dē-voveō vōvī, vōtus, ēre, to vow, devote, offer, sacrifice: Marti ea, quae bello ceperint, Cs.: Dianae alqd pulcherrimum: gnatam pro mutā agnā, H.: se ipsos dis pro re p.: se pro patriā, L.: se aris, V.: auspicio se: devota morti pectora, H.—Fig., to devote, give up, attach: vobis animam hanc, V.: suos annos soli tibi, O.: se amicitiae alicuius, Cs.—To mark out, destine, appoint, doom: Annio hostiam: pesti devota futurae Phoenissa, V.—To curse, execrate: se, N.: natum suum, O.: suas artīs, O.—To bewitch (poet.): aliquem traiectis lanis, O. -
19 piāculum
piāculum ī, n [pio], a means of appeasing, sin-offering, propitiatory sacrifice: piaculum hostiam caedi, L.: Te piacula nulla resolvent, H.— An animal offered in sacrifice, victim: ea prima piacula sunto, V.: furtiva piacula cervae, i. e. substitution, Iu.— An expiation, atonement, sacrifice: rupti foederis, L.: luendis periculis publicis piacula esse, L.— A remedy: Laudis amore tumes, sunt certe piacula, quae, etc., H.— Punishment: dea a violatoribus (sui templi) gravia piacula exegit, L.: rerum praetermissarum, i. e. satisfaction, L.— A crime, sacrilege: quantum piaculi committatur, L.: commissa piacula, V.* * *expiatory offering or rite; sin; crime -
20 adoleo
1.ăd-ŏlĕo, ui. ultum, 2, v. a. [oleo].I.To magnify; hence, in sacrificial language, to which this word chiefly belongs, to honor, to worship, or to offer in worship, to sacrifice, burn, according as it has such words as deos, aras, etc., or hostiam, viscera, and tura, for its object; v. explanation of this word in Non. 58, 21: “Adolere verbum est proprie sacra reddentium, quod significat votis ac supplicationibus numen auctius facere;” and “Adolere est urere, Verg. in Bucol. [8, 65], verbenasque adole pinguis et mascula tura. Adolere, augere, honorare, propitiare; et est verbum sacratum, ut macte, magis aucte.” etc.; so Serv. ad Verg. A. 1, 704: “Flammis adolere penates, i. e. colere, sed adolere est proprie augere. In sacris autem, kat euphêmismon, adolere per bonum omen dicitur, nam in aris non adolentur aliqua, sed cremantur,”) and ad E. 8, 65: “Adole: incende, sed kat euphêmismon dicitur;II.nam adole est auge” (not used in Cic.): sanguine conspergunt aras adolentque altaria donis,
cover the altar with gifts, Lucr. 4, 1237:castis adolet dum altaria taedis,
Verg. A. 7, 71:verbenasque adole pingues et mascula tura,
id. E. 8, 65 (on which Serv. l. l.): flammis adolere penates, id. A. 1, 704:viscera tauri,
Ov. F. 3, 803; 1, 276:focos,
Stat. Th. 1, 514:cruore captivo adolere aras,
to sprinkle the altars with the blood of captives, Tac. A. 14, 30:precibus et igne puro altaria adolentur,
id. H. 2, 3: adolere honores, to honor the gods by offered gifts:Junoni Argivae jussos adolemus honores,
Verg. A. 3, 547:nullos aris adoleret honores,
Ov. M. 8, 741.—In later Lat., in gen., to burn, consume by fire:2.ut leves stipulae demptis adolentur aristis,
Ov. M. 4, 192:id (corpus) igne adoleatur,
Col. 12, 31:ut Aeneida, quam nondum satis elimāsset, adolerent,
Gell. 17, 10:quas (prunas) gravi frigore adoleri multas jusserat,
Eutr. 10, 9.ăd-ŏlĕo, ēre, v. n. [oleo], to give out or emit a smell or odor, to smell:unde hic, amabo, unguenta adolent?
Plaut. Cas. 2, 3, 19 (cf. aboleo).
- 1
- 2
См. также в других словарях:
HOSTIA — hostiam … Abbreviations in Latin Inscriptions
Altar Breads — • Bread is one of the two elements absolutely necessary for the sacrifice of the Eucharist Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Altar Breads Altar Breads … Catholic encyclopedia
ГОСТИЯ — [лат. hostia жертва, жертвенное животное], распространенное в зап. традиции название евхаристических Даров, синоним oblata (приношение) (см. статьи Просфора, Облатка, Хлеб). В визант. традиции близким к Г. по значению является термин «агнец».… … Православная энциклопедия
Text and rubrics of the Roman Canon — Before the 1970 revision of the Roman Missal, the Mass had, in the Roman Rite, only one Anaphora or Eucharistic Prayer, which was referred to as the Canon of the Mass. Since the 1970 revision, which made only minimal changes in the text, but… … Wikipedia
Canon of the Mass — • Article divided into four sections: (I) Name and place of the Canon; (II) History of the Canon; (III) The text and rubrics of the Canon; (IV) Mystical interpretations Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Canon of the Mass … Catholic encyclopedia
Les douze tables — Loi des Douze Tables Loi des Douze Tables Type … Wikipédia en Français
Loi Des Douze Tables — Type … Wikipédia en Français
Loi des 12 tables — Loi des Douze Tables Loi des Douze Tables Type … Wikipédia en Français
Loi des Douze Tables — Type Corpus de Lois … Wikipédia en Français
Loi des Tables — Loi des Douze Tables Loi des Douze Tables Type … Wikipédia en Français
Loi des XII Tables — Loi des Douze Tables Loi des Douze Tables Type … Wikipédia en Français